Lekarz w modelu holistycznym medycyny

Fenomenologia Schelera może być zarówno wyzwaniem, jak i treningiem zmierzającym do trudnej sztuki zintegrowania przez lekarza dwóch przeciwnych zdolności poznawczych. Z jednej strony, w zawodzie lekarza istnieje konieczność panowania nad sytuacją (prowadzonym przypadkiem), co wiąże się z precyzyjnym działaniem i wytężeniem intelektualnych możliwości. Z drugiej strony, egzystencjalny wymiar leczenia, ale i tajemnica końca życia domagają się gotowości odparcia bezwzględnej dominacji rozumu i nabycia kwalifikacji pozwalających na odnalezienie się w sytuacjach skomplikowanych aksjologicznie. Każda sytuacja spotkania (jest nią również spotkanie lekarz – pacjent) pociąga za sobą odniesienie do wartości. Rozmowa o chorobie – mimo że ograniczona przez kontekst instytucjonalny i procedury diagnostyczno- terapeutyczne – w istocie nie jest wyłącznie dyskursem o charakterze medycznym, lecz otwiera pytanie o sens napięcia między procesem życia a procesem umierania – a co za tym idzie, wymaga zobaczenia chorego w optyce szerszej, niż dyktuje paradygmat naukowy. To jedno z podstawowych wyzwań stojących przed lekarzami otwartymi na ideał podejścia holistycznego – podejścia skupionego nie tylko na likwidacji patologii, ale także na pozytywnym ujęciu ludzkiego zdrowia – na wyzwalaniu osobowego potencjału.


___________________________________

Spis treści

Wstęp

Rozdział I
Model holistyczny i jego trudności
1. Model holistyczny jako odpowiedź na redukcjonizm
1.1. Model biomedyczny
1.1.1. Założenia modelu biomedycznego
1.1.2. Koncepcja zdrowia i choroby
1.1.3. Myślenie lekarskie
1.1.4. Rola lekarza
1.1.5. Krytyka modelu biomedycznego
1.2. Model holistyczny
1.2.1. Założenia modelu holistycznego
1.2.2. Koncepcja zdrowia i choroby
1.2.3. Myślenie lekarskie
1.2.4. Rola lekarza
1.2.5. Przykładowe praktyczne rozstrzygnięcia w systemie opieki zdrowotnej
1.2.6. Pozytywna strona modelu holistycznego
2. Trudności modelu holistycznego i warunki ich przezwyciężenia
2.1. Trudność odparcia modelu biomedycznego
2.2. Niebezpieczeństwo nowej redukcji
2.3. Trudność „czytania pacjenta”
2.4. Konflikt w relacji lekarz – pacjent
2.5. Warunki przezwyciężenia trudności

Rozdział II
Filozofia Maxa Schelera
1. Podmiot a wartości
1.1. Niezależność ducha od psychowitalnej organizacji ludzkiego bytu
1.2. Sposób, w jaki wartości dane są człowiekowi
2. Kluczowa rola uczuciowości w poznaniu
2.1. Problem uczuć w rozważaniach nad człowiekiem
2.2. Podział uczuć
2.3. Emocjonalne zniekształcenia a poznanie wartości
3. Doskonalenie możliwości poznawczo-moralnych
3.1. Warunki przyjęcia postawy naukowej i postawy filozoficznej
3.2. Odniesienie do wartości
3.3. Rola drugiego człowieka w procesie doskonalenia
4. Możliwość odniesienia fenomenologii Schelera do praktyki
4.1. Wątpliwości wokół Schelerowskiego ujęcia podmiotu moralnego
4.2. Obiektywizm w świetle Schelerowskiego zamysłu teoriopoznawczego
4.3. Problem powinności i jego przezwyciężenie

Rozdział III
Zastosowanie myślenia Schelerowskiego do rozwiązywania trudności modelu holistycznego
1. Wprowadzenie podejścia fenomenologicznego
1.1. Konieczność kształcenia filozoficznego na kierunkach medycznych
1.2. Zbliżenie podejść biomedycznego i holistycznego
2. Interpretacja trudności przez odniesienie do błędów w zakresie preferencji wartości
2.1. Problem uwznioślenia wartości utylitarnych
2.2. Problem subiektywizacji wartości
3. Model holistyczny w świetle obiektywnego porządku wartości
3.1. Zdrowie w kontekście obiektywnego porządku wartości
3.2. Wsparcie pacjenta pod kątem procesu odkrywania wartości
4. Lekarz w kontekście myślenia Schelerowskiego
4.1. Rola lekarza
4.2. Możliwość przyjęcia przez lekarza postawy filozoficznej
4.3. Znaczenie wartości w kształtowaniu postawy

Wnioski
Bibliografia