Lektura tekstów Vaticanum II przekonuje, że nadal można tam odkrywać nowe wymiary i wskazówki dla tych, którzy dziś mierzą się z kryzysem Kościoła. Zanim rozpocznie się debatę nad koniecznością zwołania kolejnego soboru, trzeba więc raz jeszcze wrócić do tamtych intuicji i pomysłów. Świadomi, że zmiany społeczne i kulturowe są ważne w ocenie aktualności
Optatam totius, autorzy w sposób krytyczny analizują jego treści i sugerują nowe perspektywy dla kształcenia kapłańskiego tam, gdzie dotychczasowe pomysły wydają się archaiczne i nieskuteczne. Choć komentują dokument z 1965 roku, stawiają pytanie: Jakiej formacji potrzebuje współczesny kandydat
na księdza?
Książka jest treściwa i źródłowa, ma charakter nowatorski, lecz nie nowinkarski, jest na swój sposób wizjonerska, ale z pewnością nie utopijna.
ks. dr hab. Antoni Nadbrzeżny, prof. KUL
Książka stanowi swoisty przewodnik nie tylko po soborowym dokumencie,ale przede wszystkim po kościelnym myśleniu na temat formacji do kapłaństwa. Jest potrzebna, pożyteczna i w dzisiejszej sytuacji Kościoła niezbędna.
ks. dr hab. Przemysław Artemiuk, prof. UKSW
Autorzy:
Damian Wąsek – wykładowca teologii fundamentalnej na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowie, ksiądz diecezji bielsko-żywieckiej.
Marek Gilski – wykładowca teologii dogmatycznej na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowie, filolog klasyczny, ksiądz archidiecezji krakowskiej.
[
na temat nowego Ratio institutionis sacerdotalis pro Polonia czytaj tutaj.]
_______________________________________________
Spis treści
Wstęp
Rozdział I. Kontekst historyczny
1. Formacja przedtrydencka
2. Zagadnienie formacji do kapłaństwa w dokumentach Soboru Trydenckiego
3. Recepcja postanowień Soboru Trydenckiego
Rozdział II. Geneza dokumentu
1. Historia dokumentu do rozpoczęcia Soboru
1.1. Ogólna panorama propozycji
1.2. Vota biskupów z Polski
1.3. Kongregacja i uniwersytety
1.4. Katolicki Uniwersytet Lubelski
2. Prace w komisjach
2.1. Komisja przygotowawcza
2.2. Pierwsze schematy
2.3. Komisja soborowa
2.4. Kolejne schematy
3. Debaty w auli soborowej
3.1. Trzecia sesja
3.2. Czwarta sesja i promulgacja dekretu
Rozdział III. Analiza lingwistyczna
1. Decentralizacja (
regiones,
nationes,
gentes,
loca)
2. Umiejętność poszukiwania (
quaerere)
3. Absolutne priorytety (
maxime,
maxima)
4. Ramy wyznaczające to, co niezbędne (
necessaria)
5. Idea przyzwyczajania jako klucz do formacji duchowej (
assuescere)
6. Podsumowanie
Rozdział IV. Analiza dekretu – recepcja – ewaluacja
1. Wprowadzenie
2. Decentralizacja (1)
3. Budzenie powołań kapłańskich (2–3)
4. Organizacja wyższych seminariów (4–7)
5. Formacja duchowa (8–12)
6. Formacja intelektualna (13–18)
7. Formacja duszpasterska (19–21)
8. Formacja stała księży (22)
9. Zakończenie
Rozdział V. Perspektywy i propozycje
1. Wybrane cenne elementy schematów i dyskusji soborowych, które nie znalazły się w
Optatam totius
1.1. Wnioski ogólne
1.2. Uwagi szczegółowe
1.3. Sformułowania
2. Wybrane nowe elementy z
Ratio fundamentalis institutionis sacerdotalis z 2016 roku
2.1. Formacyjne konsekwencje migracji ludności
2.2. Formacja a tożsamość przyszłego prezbitera
2.3. Osoby o skłonnościach homoseksualnych wśród kandydatów
2.4. Formacja a kwestia ofiar różnych nadużyć
3. Zaimplementowane niestandardowe modele formacji
3.1. Model paryski
3.2. Model tuloński
3.3. Model Redemptoris Mater
3.4. Seminarium 35+
4. Kierunki myślenia o przyszłości
4.1. Projekt standardowego, zreformowanego seminarium diecezjalnego
4.2. Komponenty okresu propedeutycznego
4.3. Formacja do kapłaństwa poza budynkiem seminarium
Zakończenie
Aneks 1. Formacja seminaryjna kandydata do święceń (projekt Andrzeja Muszali)
Aneks 2. Zarys podstawy programowej formacji okresu propedeutycznego (projekt Alberta Wołkiewicza)
Bibliografia
Indeks osobowy
Table of Contents / Summary
