Abstrakcja ornamentu może nas jedynie uspokajać i usypiać bogactwem i rytmem swojego zamkniętego i na wszystko obojętnego życia. Tylko pismo jest tym wyjątkowym ornamentem, który nie żyje sam dla siebie. Ornament ten tworzy człowiek, nie tylko dla dekoracji, toteż abstrakcja formalna litery i jej układów jest naturalną gramatyką budowania formy plastycznej w oparciu o treść i zamierzoną sytuację, w oparciu o funkcję i materiał danego obrazu: gramatyką niezależnego myślenia plastycznego. Człowiek i słowo tworzą niepodzielną całość. Spojrzenie, gest, niezmiennie przekonywują wszędzie i zawsze są dostatecznie bogate w realia plastyczne, litera zaś, najspokojniej nawet ujmowana, jest stale żywą, najbardziej ekspresyjną plastyką. Niepostrzeżenie niewoli ona naszą myśl i uprowadza w wypisywany świat, tym właśnie oryginalny, że czytający sam w sobie współtworzy podpowiedziane obrazy. Konkretność i logika form literowych w obrazie zmusza malarza do traktowania postaci ludzkiej oraz innych elementów obrazowych równie czytelnie i zasadniczo jak literę, umownie i najzupełniej swobodnie wobec prozy tak zwanego obiektywnego widzenia.
Adam Stalony Dobrzański (1957)
Poprzednie tomy Latopisów dostępne są do nabycia w Akademii Supraskiej ► (kliknij)
________________________________________
Spis treści
Od redakcji
Irina Tatarova, bp Michał Janocha, Witali Michalczuk, Łukasz Hajduczenia
O ikonie w Rzeczypospolitej dawniej i dziś
Ks. Marek Ławreszuk
Błogosławieństwo i poświęcenie ikon
Ihumen Pantelejmon (Karczewski)
Chrystus-Oblubieniec, Chrystus ukrzyżowany i Chrystus w grobie
Agnieszka Gronek
„A Słowo było u Boga”. O nowotestamentowych cytatach na ikonach Chrystusa w wiekach XV–XVIII z terenów Polski, Ukrainy i Białorusi
Aleksandra Sulikowska-Bełczowska
Zniewaga świętości i materialna wartość ikon
Jerzy Uścinowicz
Architektura i ikona – układ scalony od nowa
Karol Klauza
Uobecnienie w ikonie jako jeden z istotnych motywów pastoralnej posługi Cerkwi
Jakub Sobczak
Renowacja ikonostasu oraz polichromie w prawosławnej kaplicy cmentarnej pw. św. Jerzego w Topilcu
Diakon Maciej Leszczyński
Wybrane aspekty ikonografii archimandryty Zenona (Teodora) i jej teologiczne podstawy
MariolaWalczak-Mikołajczakowa, Aleksander Mikołajczak
Atanas Kameszew – prawosławny ikonograf w katolickiej katedrze
Aleksandra F. Michalska
Ikona czy obraz sakralny? Pisać czy malować? – kilka dylematów słownych wokół pojęć związanych ze sztuką prawosławną w Polsce
Alicja Z. Nowak
Słowo i obraz – diskos w drukowanych służebnikach pierwszej połowy XVII wieku (metropolia kijowska)
Denys Pilipowicz
Słowo i obraz w piśmiennictwie kręgu eparchii przemyskiej XVII–XVIII wieku
Olga Kich-Masłej
Cmentarz – jako przestrzeń obrazu i słowa. Postmigracyjne cmentarze ziemi tomaszowskiej – przykład Wierzbicy
Jan Stalony-Dobrzański
Adam Stalony-Dobrzański – droga ikonografa
Aleksander Naumow
Teologiczny wymiar programu ikonograficznego Adama Stalony-Dobrzańskiego w cerkwiach w Gródku i Michałowie
Inga Pawlicka
Obraz, słowo i ornament jako nierozłączna całość w polichromii cerkwi św. Mikołaja Cudotwórcy w Michałowie autorstwa Adama Stalony-Dobrzańskiego
Joanna Tomalska-Więcek
Polichromie cerkwi Narodzenia Najświętszej Marii Panny w Gródku. Próba rozpoznania
Ks. Jarosław Szmajda
Wymiar ekumeniczny wielojęzycznych ornamentów w ikonografii cerkwi prawosławnej w Przemkowie autorstwa prof. Adama Stalony-Dobrzańskiego
Anna Siemieniec
Niezrealizowane projekty witraży Adama Stalony-Dobrzańskiego do cerkwi św. Onufrego w Jabłecznej
Maja Rogala
Wokół fotografii mieszkańców Witowa
Teksty i konteksty
Марина Чистякова
Поучение Иоанна Златоуста о геенне в четьих сборниках Великого княжества Литовского
Надежда З. Гаевская
Топика юродства. «Salos» как культурный топос
Antoni Mironowicz
Przejęcie żyrowickiego sanktuarium przez unitów
Tomasz Hodana
Kalendarz rzymski nowy Herasyma Smotryckiego (nota edytorska)
Herasym Smotrycki, Kalendarz rzymski nowy (tekst), tłum. Tomasz Hodana
Ks. Paweł Zabrocki
Działalność Szkoły Ikonograficznej
