Majątek przy granicy

Jordan Jowkow (1880–1936), bułgarski prozaik, dramaturg, dyplomata. W jego twórczości można wyróżnić dwa kręgi tematyczne. Pierwszy związany jest z kolejnymi wojnami – dwiema bałkańskimi i I wojną światową. Należące do drugiego kręgu tematycznego utwory, składające się na całościową wizję świata, a wśród nich powieść Majątek przy granicy (1934), osadzone są w realiach regionu, którym jest rozległa i żyzna Dobrudża, będąca analogią do biblijnej ziemi Chanaan. Powieść publikowana została najpierw w odcinkach. Jej akcja dzieje się współcześnie i ukazuje grzeszną miłość, obyczajowo wyzwolonej, ze swej natury, ale i po pobycie w Szwajcarii, gdzie ma narzeczonego,
pięknej dziedziczki majątku Isören do oficera ze strażnicy. Jej finał jest tragiczny dla obojga, ale pozostawia mityczną pamięć o wolności w pięknie i magicznej sile miłości. Tłem dla wątku romansowego jest opowieść o kresie patriarchalnej krainy Dobra, zasiedlonej niegdyś przez koczowniczych pasterzy, a teraz trawionej przez kataklizmy
wojen, zmiany świadomościowe i rewolucje społeczne. Granice przestrzeni sakralnej, wypełnionej znakami teofanii, przesunęły się ku jej centrum. Temat grzesznej, kusicielskiej miłości przekłada się w powieści na motyw muzyczny, na graną przez Welikina, wędrownego fletnistę, „i wesołą, i smętną” melodię. Jego rozwinięciem jest opowiadanie Fletnista, w którym Jowkow, stosując szereg figur retorycznych, oddaje brzmienie tej kusicielskiej melodii – diablej, a może tylko z orszaku Dionizosa. Pomyślałem sobie, aby dośpiewać tę melodię miłości, dołączając Fletnistę do Majątku przy granicy.