Władza karania jest prawem wrodzonym i własnym Kościoła (KPK, kan. 1311). Prawo karne w ramach systemu prawa kanonicznego jest konieczne, ponieważ także członkowie Kościoła niejednokrotnie dopuszczają się przestępstw. Kanoniczne prawo karne stoi jednak na stanowisku, wyrażonym w kan. 1341, iż „ordynariusz dopiero wtedy powinien wszcząć postępowanie sądowe lub administracyjne celem wymierzenia lub deklaracji kary, gdy uznał, że ani braterskim upomnieniem, ani naganą, ani też innymi środkami pasterskiej troski nie można w sposób wystarczający naprawić zgorszenia, wyrównać naruszonej sprawiedliwości i doprowadzić do poprawy winnego”. Wynika z tego prosty wniosek, iż karanie w Kościele uznawane jest za ostateczność. Najpierw należy wykorzystać inne środki, które być może osiągną cel kary i nie będzie potrzeby stosowania przewidzianych w prawie kar.
Spis treści
Marek Saj
Wprowadzenie
Ks. Mariusz Zawacki
Pismo Święte źródłem kanonicznego prawa karnego
Zuzanna Maj
Grzech a przestępstwo. Refleksje teologiczno-kanoniczne
Marek Woźnicki
Cel karania w Kościele
Ks. Krzysztof Rogala
Wpływ godności osoby na odpowiedzialność karną
Ks. Marcin Łojko
Wykorzystanie urzędów do popełnienia przestępstwa
Adam Łapiński
Duchowni jako podmiot sankcji karnych
Anna Chciałowska
Środki karne i pokuty a wymierzanie kar
Małgorzata Górska
Kara ekskomuniki a prawa i obowiązki wiernych
Monika Lisowiec
Sędziowskie prawo łaski w procedurze wymierzania kar kościelnych
Joanna Koronkiewicz
Formy zwolnienia z kar zastrzeżonych
Nikt jeszcze nie napisał recenzji do tego produktu. Bądź pierwszy i napisz recenzję.
Tylko zarejestrowani klienci mogą pisać recenzje do produktów. Jeżeli posiadasz konto w naszym sklepie zaloguj się na nie, jeżeli nie załóż bezpłatne konto i napisz recenzję.