Z recenzji:
Autorka […] umiejętnie łączy myślenie historyczne z typologicznym, eksplikując takie cechy sentymentalizmu, które dają się interpretować jako jego wyznaczniki, będące jednak nie tyle sygnałem czasu historycznego, ile składowymi modelu myślowo-artystycznego stanowiącego żywy element tradycji literackiej. […] Autorka z ogromną pomysłowością adaptuje opisane wcześniej kategorie pojęciowe do potrzeb detalicznej analizy i interpretacji badanych utworów. […] Za wielką zasługę tej monografii uważam z jednej strony posadowienie konkretnych dokonań literackiej współczesności w bardzo konsekwentnie odtworzonej tradycji kulturowej, antropologicznej i literackiej, z drugiej zaś wypracowanie takiego modelu postawy analitycznej i interpretacyjnej, który pozwala dostrzec zarówno sposoby budowania tekstu dla tych zjawisk modelowe, jak i indywidualną odrębność poszczególnych autorów i utworów. Osadzenie kontekstowe badanego materiału, umiejętne wykorzystanie nieoczywistych narzędzi poznawczych oraz dar interpretacyjny każą myśleć o tym studium jako o ważnym głosie w dyskusji na temat rosyjskiej współczesności literackiej.
prof. dr hab. Piotr Fast
[…] rozprawa doktorska Katarzyny Syski została zaplanowana na takim – wysokim – poziomie koncepcyjno-naukowym, iż musi być traktowana nie jako początek, lecz kontynuacja jej badań filologicznych. […] Intencją badaczki była „pogłębiona refleksja metodologiczna nad perspektywami badania tendencji sentymentalnych we współczesnej rosyjskiej »twórczości słownej« i egzemplifikacja wypracowanych założeń ma materiale tekstów reprezentujących trzy różne rodzaje literackie” – epikę (L. Ulicka), lirykę (T. Kibirow) i dramat (J. Griszkowiec). Jest jeszcze druga przyczyna takiego wyboru – każdy z tych twórców uwypuklił w swoich dziełach inny z trzech elementów, które Katarzyna Syska uznała za konstytutywne dla neosentymentalizmu – idylliczność, elegijność i komizm.
prof. dr hab. Grzegorz Przebinda
__________________
Spis treści
Wprowadzenie
Rozdział I
Sentymentalność jako modus artystyczny i typ świadomości
Sentymentalizm jako epoka przejściowa
Modalność w literaturoznawstwie
Sentymentalność: idylliczna, elegijna, komiczna
Konteksty współczesności
Rys historyczny
Sentymentalny świat przedstawiony
Idylliczność
Chronotop idylliczny
Elegijność
Modus komiczny
Rozdział II
Monodramy Jewgienija Griszkowca: od „obcego” ku „ty”
Paralele z sentymentalizmem
Typ literatury i grupa docelowa
Emocjonalność i wrażliwość na drobiazgi
Konwergencyjna relacja „ja‒ty”
Figura „ja”
Figura „innego”
Zamiana „obcego” w dialogiczne „ty”
Współczucie ograniczone
Elegijność, idylliczność i komizm w monodramatach Griszkowca
Rozdział III
Powieść Medea i jej dzieci Ludmiły Ulickiej: bezgraniczna komunikacja
Miejsce prozy Ulickiej na mapie najnowszej literatury rosyjskiej
Pisarka neosentymentalna
Dom Medei w idyllicznej czasoprzestrzeni
Ideał „małej grupy”
Utwierdzanie Porządku
Komunikacja bez granic
Echa sentymentalizmu
Rozdział IV
Timur Kibirow: sentymentalista krytyczny i zdeklarowany mieszczanin
Antytotalitaryzm
Sentymentalista krytyczny
Antyromantyzm. Mieszczański ideał
Przeciwko postmodernizmowi. Poetyka banalności
Zakończenie
Bibliografia
Indeks nazwisk
